kelimeler
yordu beni
günü gelmeyen
mektuplar
için sıralanmış
sözcükler gibiyim

bir biri peşi sıra
umut yüklü
kafiyeli sözlerdi onlar

hiç bir zaman
ulaşamadı
nihayete
eski bir dolapta
yada sandıkta
çürümeye terk edildi.

Oysa içindeki
coşkunun
kağıtta can bulan sesi
kalbinin pırıltısıydı
sözcükler.

***********************

ansızın

ardında bırakıp

karayı

engin maviliklerde
yiter gibi

nefes alır gibi

şarkı söylemek stiyorum

uçsuz bucaksız

sonsuzluklara değin

duyurmak sesimi

nasıl da geçiyor zaman

henüz yaşanmamışçasına

sanki

geride bırkatığım sevgiler

hala bir umut yarınlara
uyanmak istemediğim
sabahların korkusunda

ansızın ve birdenbire
aşık oluvermeli insan
hayaller kurmadan
yaşayabilmeli.

**********************

sert bir rüzgar
dalgaların aksine
denize savuruyor kendini

deniz karaya
kavuşmanın telaşında
ardı ardına
umutsuzca
vuruyor dalgalarını

oysa bilmez ki
ayışığında
ne güzeldir denizin
karanlık suları

görmek isteyen
her göz
aşık olur
yansımalarındaki
oynak ışıltılarına.