doğru dürüst seçilmeden
kullanılmış kelimelerin
sırıttığı
bir anlam yükleme çabasından
yuvarlanmış bir hikaye

yada
öylesine bahsedilmiş
bir günceden
kotarılmış
bir an değildi
bu satırlardaki sır

belki bir giz değildi
pek çok insan için
ki onlar
kapılamamışlardı
aşkın büyüsüne belkide

bende vardım onların arasında
ihanet değildi benimkisi
görmeden itaat edemiyordum
rüyalara


sonra mevsimler geldi geçti
zaman akıp gitti
acılarımdan birikenlerin
umutlarımdan çok olduğu bir dönemde
durup düşündüm
geçmişi

bugün hayallerimden
yada gerçeklerden
yad etmem
gereken biri olsa

kim tutardı
ellerimden
geçmiş mi
bugün mü

gözlerimi kapatmaya korkuyorum
sanki bitecekmiş gibi
görüdüklerim
bir rüya sanki
yaşantımın her rengi.

hangisi daha karanlık biliyorum
dünler mi
bilmediğim
gelecek mi
gözlerimi karartıp
sığındığım
yinede yaşıyorum...

ek yapayım dedim yine...

kıvrımlı bir yolun
sonuna kadar
gelmiş gibiyim
ne önümde
nede arkamda
sen varsın

hava sıcak
tenimden
süzülen ter damlalarında
teninin sıcak
dokunuşunu özledim

karanlıkta
orda olduğunu bilerek
uyumayı

adım adım
uzaklaşıyorum kaldırımlardan
yol benden daha uzakta şimdi
ayağımın altında
kumlu toprak
ve çimen kokusu

içimdeyse yalnızlığın korkusu
ayışığında
savruluyorum amaçsızca

ışıklar
yanıp söndükçe
gecenin alacasında
şehrin
her yanından

seni düşlerim
olmadık zamanlarda
yanımda olmadığını
hissederim

her umuda
inanırım
dilek tutmak için
gökyüzünden bir işaret
beklerim
kayan bir yıldız


oysa sen ve ben
ayrı şehirlerde
ne kadar da
yalnızız.