karanlıkta gölgeler yol alıyorlar
peşi sıra hiç bir iz bırakmadan.
sonra sen geliyorsun
yada ben gidiyorum

neden bilinmez ama...
zaman geçiyor
karanlık arka sokaklarda.
bir kaldırım taşından dinliyorum
sabahın olacağını
ve hala hayatta olacağımı

ölümden uzak
bir gece daha
oysa
ne kadar da alışkanlıkla
bağlanmıştım karanlığa

geç kalmışlığın verdiği bir telaş yok henüz
adımlarım seyrek
ve düşünceli bir halde ilerliyorum

dünden kalma bir anda takılı kalmış
hep aynı adımları atıyor gibiyim
gittikçe bitmiyor yollar.

Herhangi bir sebep yok
düşlerimden arda kalanları
yaşayabilecek bir zaman dilimini
terk etmek için

Sonsuz değil hala
dudaklarımda son bulan
sözcüklerin
kalbinde yarattığı ürpertiler

Yalnız başına
bir soru gibi
elinde kalan
geceler

ve
cevap ben değilim.