Biraz tembellik yapıyorum kusura bakmayın. Bisürü şey var yapmak isteyip yapamadığım ve fark ettim ki pc ye biraz daha az zaman ayırmam gerekiyor :( o yüzden eski şiirlerimden ekledim buraya gerçi daha önce yayınlanmadığı için yeni gibi sayılır :))


Rıhtım yalnız ve yorgun
Terk eden gemilerin
Hüznü sinmiş taş duvarlarına
Gözyaşları denize karışmış
Kendi bile fark etmemiş ağladığını


Dalgaların oyunu sanmış
Süzülüp giden damlaları
Gidenlerin ardından
Beklemeye koyulmuş günbatımını
Gözlerinin denizinde.


Bi tane daha ekliyeyim.


Nedir ki elinde tutabileceğin.
Ellerini uzat bana;
Ne kadarda ince ve zayıf.
Bu ellerle mi taşıyacaksın kocaman yüreğimi.


Kendinden büyük hayallerin olmalıydı oysa.
Benim seni sevdiğim kadar sevmeliydin kendini.
Bilmeliydin her sevginin sona erdiğini.


Umutlarını tükettiğin bilinmezlerin ardına bakıp,
Ağlamalıydın beklemekten yorulan gözlerle.

Suskun bu şehir şimdi.
Veda zamanın geldiğinin farkında insanlar.
Sessizce kapıların ardına saklanıp,
Korkunç yalnızlığa alıştırıyorlar bedenlerini.
Bu gece terk edeceğim bu şehri.

bunlar benim hoşuma giden şiirlerimden ilk şiiri konak pier de deniz kıyısında bira içerken yazmıştım :)

Elimden geldiğince yeni yazı yollamayı istiyorum ama gecikirse kusura bakmayın.