Kahve kokusuyla bölünen uykulu bir gece
günün yorgunluğu ve hayatın umutsuzluğu üzerine anlamsız düşünceler ve yokluğun. Oysa her gün yanımdasın sanki göremesemde .

Sözler var dilimin ucunda bekleyen belki görebilsem yüzünü unutacağım şaşıracağım pek çok kelime hazırda beklemekte.

Günlerce süren düşler bir anlık uutlar olmadığını bilerek ordan geçmek ve her seferinde bir ürperti. sanki çıkıverecekmişsin gibi son bir kez daha bakmak kapıya. Ardımda bırakıp giderken bile sesini özlemek her an duyacakmışım gibi.


Sesler var kafamın içinde birde sen. Sürekli anlatıyorum. seni göremediğim halde yaşıyorum yinede bilmediğim bir nedenle nefes almaktayım. Benim seçimim değil bu.

Karanlığa inat ayışığı tüm aydınlığıyla yakıyor körfezin dalgalı yüzünü.

oysa ben hep karanlıklardayım.

kanat çırpsan özgürlüğe
benide alıp götürsen çok uzaklara
gözlerinde yaşlansam
nefes alsam
sana sarılırken.

Çok uzaklarda arama
okurken arasında kaybolduğun satırlar
sana yazıldı belkide.