Zamanın döngüsünde kaybolmuş
küçük yolcularız biz.
Geçmişten gelen
karanlık lekeler

Güneşlerin yıldızların etkisiyle
boşlukta süzülen
bir toz zerresi

sonsuz uzayda
yolunu arayan
bir gezgin

Her yer karanlık
zaman akıp gitmekte
alabildiğince hızıyla

yalnızlığa
demir atmış dostlarım
her biri
birbirinden uzak limanlarda


sebepsizce suskun hepsi
gözyaşları dışında
ortak noktaları
kalmamış

oysa görülecek ne çok karanlık var daha
soğuk rüzgarlarda
sarılacak kimse olmadan
üşüyerek geçecek nice yalnız gece

Ne kadar yaşlandın
şu kısacık ömründe
gözyaşlarınla ıslattığın günleri saymazsak

kendin olmanın
cezası yok.
kendini kandırmanın
bedeli de.