Gece suskunluğa boğuyor düşlerimi

Hafif bir esinti var
oysa ben
ağaçları yerinden sökecek güçte
fırtınalar istiyorum

Ayışığının yokluğu buna sebep belki de

belki de
nefes alış verişini duyacak kadar
yakın olsa da
yaşadığının farkında olmayan
biri var
tüm karanlıkların gerisinde.

Her heycanda için titrerken
akıl almaz düşlerin kıyametiyle
o yanından geçip gidiverir
en olağan en yalın sessizliğiyle

Esir almıştır seni
söyleyemediklerini
söylememe gerekliliği

Kısır döngülerin içinde yitip giderken zaman
hayat devam etmektedir belki de...