Hani kelimeler kovalar ya seni peşin sıra anlamsız ve karanlık bir geçmişin derinliklerinden, yine de gitmek istemezsin hani. Zordur kelimeler ve anlamsız düşünceler içerisinde yuvarlanırken karar vermek. Çürümekte olan bedenlerin mi o bedenin içinde sıkışıp kalmış ruhların mı söz hakkı daha fazla bu dünyada? Öbür dünya diye bir şey söz konusu mu? hangisi gerçek ve neden ölmek zorundayız? Bırakalım ruhlarımızı istedikleri gibi yaşayabilecekleri o dünyaya dahil olsunlar ve bizlerden ne kadarını isterse alıp götürsünler yanlarında. Ölümlü vücütlarımız arta kalan ile yetinerek mutluluk dilenmeden ve karanlık yarınlar adına kendini hapsetmeden yaşayabilsin bu dünyada. Bedenimi hissetmenin ağırlığı ile çöken ruhlar olmasın anlık zevklerin güzelliğinde. Yaşamak da bizde ölmek de ama özgürlük neden bizde değil?