Yazınsal düşlerin yorgunluğu var ellerinde
her bir sayfada diğerini özleten.
sanki tavşan deliğinden yuvarlanıp
karanlığa alıştırmadan gözlerini açar gibi.

Gerçek dünya hangisi?
Gözlerin görmek istediği mi,
kalbin sevmek istediği mi?
yada kelimelerin anlattığı mı?

Herkes aynı görüyor ise dünyayı,
şiirler nasıl var?
ya da destanlar,
romanlar,
resimler...

göz gördüğü kadar mı dünya?
yoksa sevebildiğin kadar mı?