Bugün benim için hiçte güzel bir gün değildi. Benimle aynı yaştaki dayıoğlum kalp krizi sonucu vefat etti. Bütün gün bir yandan güçlü olarak aileyi ayakta tutmaya işlemleri yapmaya çaba göstermeme rağmen benimde gardımı düşürdüğüm anlar oldu bu gün çok ağladım ve hala her hatırada yine gözlerim kızarıyor. bu satırları yazarken uykusuz 46 saat geçirdim.

Kolay değil kardeş çocuklarıydık ama kardeşten farksız büyümüştük. Birbirimizle herşeyi paylaşırdık.

Dün gece morg ta onu gördüğümde içimden sürekli geri dönmesi nefes alması için yalvarıyordum. Sabah cenazeyi teslim almak için gittiğimde vücudu buz gibiydi geceki o sıcaklıktan eser kalmamıştı ama ben hala bir hayat belirtisi bekliyordum.

Çok erken ve çok ani oldu hala ne olduğunun tam farkında değilmişim gibi hissediyorum. İlk duyduğum ana göre tepkim azaldı ama acım sürekli büyüyor.