Çarşamba, Ocak 03, 2007

Gece mi çok karanlık,
yarınlar mı?
Öne eğerek başını
sessiz bir yenilginin
ecel terleriyle
ağır ağır ilerlemekte korku.

Oysa;
dündü seni sevdiğim gün.
hala sürmekte ise de
gerçekliğini yitirmekte düşler
son nefesteki tövbeler gibi

Nafile söze dönmeyen hayaller
dillenmemiş aşkın
geçmişte kalan yıllarında
kaybolup giden sen olamasan da
kalbinden bir parça düş kurar
hiç uyanmamacasına.



*****************************


Mutluluktan bize kalan
paylaşılmadık bir tebessüm
bize ait olan sonsuzluğun
tadı yok sanki mısralarımda

Bu anı yaşıyor olmaktan
mutluyum

Karanlık ve sen
Düşler sahnesindeki
Paylaşılmaz rüyalarımın
vazgeçilmez başrol oyuncusu
Sahnede bir ben yokum.

Oysa düşlerimde yanımda
sarhoş ve ahenkli
mutluluğun tatlı tebessümü gibi
seni seyrediyorlar.

düşlerimden süregelen
mavi beyaz gökyüzünün.
uçsuz bucaksız perdesinde.